Χειρουργεία στον αυχένα

Ποιες επεμβάσεις γίνονται με την πρόσθια προσπέλαση στον αυχένα

Οι δύο πιο συχνά χρησιμοποιούμενες χειρουργικές επεμβάσεις στον αυχένα είναι:

*σε σπάνιες περιπτώσεις, όγκων ή δισκοκήλης σε ανώτερα επίπεδα, εφαρμόζονται ειδικές προσπελάσεις όπως η οπισθοφαρυγγική κλπ

ΠOIA EINAI H ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα στην αυχενική μικροδισκεκτομή και σπονδυλοδεσία και στην αντικατάσταση αυχενικού δίσκου;

Οι δύο αυτές επεμβάσεις ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο. Στην αρχή δηλαδή ανοίγεται ένα πέρασμα ανάμεσα στους μυς και αφαιρείται ο μεσοσπονδύλιος δίσκος με το χειρουργικό μικροσκόπιο. Το στάδιο αυτό λέγεται μικροδισκεκτομή. Στο δεύτερο μέρος της επέμβασης, στην μια περίπτωση γίνεται σπονδυλοδεσία δηλαδή τοποθετείται μια μικρή πλάκα που στερεώνεται με βίδες και ακινητοποιεί τους δύο γειτονικούς σπονδύλους.

Στην δεύτερη περίπτωση, στην θέση του δίσκου που αφαιρέθηκε, τοποθετείται ένας τεχνητός δίσκος (από μέταλλο ή άλλο ανθεκτικό υλικό) που επιτρέπει την κίνηση ανάμεσα στους δύο σπονδύλους.

Για ποιο λόγο αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια η μέθοδος της αντικατάστασης του αυχενικού δίσκου;

Η αυχενική μικροδισκεκτομή και σπονδυλοδεσία είναι μια παλιά και δοκιμασμένη επέμβαση δηλ. χρησιμοποιείται εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα, διότι είναι γνωστή η τεχνική καθώς είναι ένα χειρουργείο που γίνεται συχνά. Αυτό σημαίνει ότι είναι γνωστοί καλά και οι κίνδυνοι της επέμβασης και οι τρόποι που χρησιμοποιούνται για την αποφυγή τους.

Επίσης, υπάρχουν μελέτες όπου ασθενείς που υποβλήθηκαν στην επέμβαση αυτή, εξετάστηκαν μετά από αρκετά χρόνια και μπορεί κανείς να προβλέψει με σχετική ακρίβεια την μετεγχειρητική πορεία ενός ασθενούς που θα χειρουργηθεί με τον τρόπο αυτό. Στις μελέτες αυτές, φάνηκαν τα (σε γενικές γραμμές) πολύ καλά αποτελέσματα της αυχενικής μικροδισκεκτομής και σπονδυλοδεσίας. Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι σε ένα ποσοστό η ακινητοποίηση των σπονδύλων δημιουργούσε αυξημένα φορτία και τελικά φθορά (εκφύλιση) σε γειτονικά επίπεδα της σπονδυλικής στήλης.

Για παράδειγμα, ένας ασθενής μπορεί να χειρουργηθεί στο Α5 – Α6 διάστημα (δηλ ανάμεσα στον 5ο και τον 6ο αυχενικό σπόνδυλο) και μετά από κάποια χρόνια να εμφανιστούν αλλοιώσεις στο παραπάνω διάστημα Α4 – Α5. Υπάρχει μια (μικρή) πιθανότητα οι αλλοιώσεις αυτές να προκαλέσουν καινούργια συμπτώματα πχ πόνο στον αυχένα και το χέρι, μούδιασμα ή και αδυναμία στο χέρι. Από αυτούς τους ασθενείς, ένα (ακόμα πιο μικρό) ποσοστό θα οδηγηθεί τελικά σε δεύτερο χειρουργείο στο γειτονικό διάστημα. Αυτό ονομάζεται νόσος του γειτονικού διαστήματος (adjacent segment disease). Για να αντιμετωπιστεί αυτή η επιπλοκή, αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια η μέθοδος του τεχνητού δίσκου.

Ποια χειρουργική μέθοδος από τις 2 πρέπει να χρησιμοποιηθεί

Η μέθοδος της αντικατάστασης του αυχενικού δίσκου (αθροπλαστική) είναι μια νέα μέθοδος που ξεκίνησε στην Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 90 και έχει έρθει πλέον και στην Ελλάδα. Είναι μια υποσχόμενη μέθοδος, με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα, ωστόσο είναι ακόμα σε φάση ελέγχου (δηλ συνεχίζονται οι μελέτες όπου παρακολουθούνται οι ασθενείς επι μακρόν).

Για το λόγο αυτό πρέπει να τηρούνται αυστηρά οι ενδείξεις. Δεν είναι όλοι οι ασθενείς με πρόβλημα στον αυχένα υποψήφιοι για την νέα αυτή επέμβαση. Ειδικά, ένδειξη για την ολική αντικατάσταση του αυχενικού δίσκου (δισκοπλαστική) έχουν νεότεροι συνήθως ασθενείς, με ριζοπάθεια (δηλ πόνο και μούδιασμα ή αδυναμία στο χέρι, από πίεση δίσκου) ή μυελοπάθεια και με πρόβλημα σε ένα ή δύο επίπεδα. Επίσης μπορεί να τοποθετηθεί τεχνητός δίσκος σε ένα διάστημα γειτονικό σε ένα άλλο όπου έχει γίνει σπονδυλοδεσία.

Αντενδείξεις για την αρθροπλαστική του αυχένα είναι όταν ο ασθενής είναι μεγάλης ηλικίας, ή δεν έχει κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου (δισκοπάθεια) αλλά τραυματισμό, φλεγμονή, ρευματικό νόσημα ή όγκο ή έχει σοβαρή εκφύλιση (φθορά) στην σπονδυλική στήλη με αποτέλεσμα να έχει αλλοιωθεί το σχήμα του αυχένα κλπ.

Πόσες ημέρες νοσηλείας απαιτείται στις επεμβάσεις του αυχένα

Συνήθως 1-2 ημέρες νοσηλεία απαιτείται, ανάλογα τον τύπο της επέμβασης.

Μετεγχειρητικά

O ασθενής κινητοποίεται άμεσα μετά το χειρουργείο και βαδίζει. Τα συμπτώματα όπως ο πόνος στο χέρι και το μούδιασμα υποχωρούν άμεσα απ΄τις πρώτες ώρες. Σε κάποιες περιπτώσεις τα μουδιάσματα χρειάζονται κάποιες ημέρες ή βδομάδες ώστε να υποχωρήσουν πλήρως.

Η μυική αδυναμία καθυστερεί να επανέλθει και είναι ανάλογα με το πόσο χρονικό διάστημα είχε ο ασθενής το σύμπτωμα.
Καλό είναι να αποφεύγει να σηκώσει βάρη για 2-3 μήνες μετά την επέμβαση.

Στην άθληση επιστρέφει μετά τους 3 μήνες.