Παθήσεις Πηχεοκαρπικής & Χεριού
Τι είναι τα κατάγματα σκαφοειδούς οστού του καρπού
Το κάταγμα σκαφοειδούς του χεριού (υπάρχει σκαφοειδές και στο πόδι) αποτελεί έναν τραυματισμό με απρόβλεπτες εξελίξεις. Η γρήγορη διάγνωση αλλά και η σωστή αντιμετώπισή του είναι απαραίτητα για να αποφευχθούν δυσάρεστες επιπλοκές. Η διαδερμική οστεοσύνθεση στα κατάγματα σκαφοειδούς αποτελούν την τελευταία λέξη στην αντιμετώπιση.
Το σκαφοειδές του χεριού είναι ένα από τα 8 οστάρια που έχουμε στον καρπό μας. Τα οστάρια αυτά είναι διατεταγμένα σε 2 σειρές-στίχους, τον εγγύς και τον άπω. Το σκαφοειδές έχει την ιδιαιτερότητα να ανήκει και στους 2 στίχους, γεγονός που το καθιστά πολύτιμο και αναντικατάστατο στη λειτουργία του καρπού.
Το κάταγμα σκαφοειδούς είναι με διαφορά το συχνότερο ανάμεσα στα οστάρια του καρπού (90%). Αποτελεί περίπου το 5% των καταγμάτων ολόκληρου του σκελετού. Συνήθως, οφείλεται σε βίαιη υπερέκταση του καρπού. Συμβαίνει κατά την πτώση στο έδαφος και τη στήριξη στο πάσχον χέρι με την παλάμη. Μπορεί να συμβεί σε κάθε ηλικία, είναι όμως πολύ πιο συχνό σε ηλικίες μεταξύ 20 και 30 ετών.
Κλινική εικόνα
Μετά τον τραυματισμό, το κάταγμα εκδηλώνεται με πόνο και οίδημα (πρήξιμο) στην κερκιδική πλευρά της πηχεοκαρπικής, στην περιοχή κοντά στη βάση του αντίχειρα.
Η κάκωση αναγνωρίζεται από το σημείο της έντονης ευαισθησίας στη χαρακτηριστική περιοχή της «ανατομική ταμβακοθήκης». Οι κινήσεις του καρπού, ακόμα και οι πιο απλές, είναι επώδυνες και προδίδουν μια τραυματισμένη άρθρωση.
Αιμάτωση σκαφοειδούς
Η απλή ακτινογραφία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Σε κάποιες περιπτώσεις, το κάταγμα σκαφοειδούς δεν είναι πάντα ορατό σε μια απλή ακτινογραφία. χρειάζεται υψηλός δείκτης υποψίας, για να μη διαφύγει μια τόσο σοβαρή κάκωση.
Παλαιότερα χρήσιμο ήταν το σπινθηρογράφημα οστών. Σήμερα όμως, όταν υπάρχει κλινική υποψία, διενεργείται έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις αυτές θέτουν οριστικά τη διάγνωση.
Διάγνωση
1. Απλές ακτινογραφίες
2. Αξονική ή μαγνητική τομογραφία
Η απλή ακτινογραφία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Σε κάποιες περιπτώσεις, το κάταγμα σκαφοειδούς δεν είναι πάντα ορατό σε μια απλή ακτινογραφία. χρειάζεται υψηλός δείκτης υποψίας, για να μη διαφύγει μια τόσο σοβαρή κάκωση.
Παλαιότερα χρήσιμο ήταν το σπινθηρογράφημα οστών. Σήμερα όμως, όταν υπάρχει κλινική υποψία, διενεργείται έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις αυτές θέτουν οριστικά τη διάγνωση.
Αντιμετώπιση
Η ιδιαίτερη αιματωσή του δημιουργεί πάντα προβληματισμούς σχετικά με την ορθή αντιμετώπιση ενός κατάγματος σκαφοειδούς. Ως επί το πλείστον, σημαντικά κριτήρια για την αντιμετώπιση είναι τα εξής: το σημείο εντόπισης του κατάγματος,αν είναι απλό ή συντριπτικό και αν υπάρχει μικρή ή μεγάλη παρεκτόπιση.
Συντηρητική αντιμετώπιση
Η συντηρητική αντιμετώπιση έχει θέση στα ακόλουθα:
Στη συντηρητική αντιμετώπιση τοποθετείται ειδικός γύψος «σκαφοειδούς». Ο γύψος αυτός πρέπει να ακινητοποιεί και τον αντίχειρα. Εφαρμόζεται για τουλάχιστον 6 εβδομάδες. Στη συνέχεια, ανάλογα με την πορεία πώρωσης του κατάγματος, μπορεί και να διατηρηθεί έως και 12 εβδομάδες (3 μήνες!). Παράλληλα, γίνεται τακτικός κλινικός και ακτινολογικός έλεγχος της πώρωσης του κατάγματος.
Χειρουργική αντιμετώπιση
Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει διεθνώς μια στροφή προς τη χειρουργική θεραπεία. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: Αφ’ενός το μεγάλο ποσοστό ψευδαρθρώσεων του σκαφοειδούς (δηλαδή να μην κολλήσει το κάταγμα). Αφ’ετέρου, τα πολύ καλά υλικά οστεοσύνθεσης, σε σχέση με το παρελθόν. Επίσης, μας βοήθησε η απόκτηση εμπειρίας από την κλειστή διαδερμική τεχνική οστεοσύνθεσης. Με αυτή την τεχνική τοποθετείται η συμπιεστική βίδα που θα σταθεροποιήσει το σκαφοειδές. Τεράστιο πλεονέκτημα είναι η εντελώς ατραυματική μέθοδος, που αυξάνει κατά πολύ τα ποσοστά πώρωσης του κατάγματος.
Η διαδερμική οστεοσύνθεση, γίνεται δια μέσου μιας οπής δέρματος, μεγέθους 2mm, δια της οποίας, υπό συνεχή ακτινοσκοπικό έλεγχο, προωθείται οδηγός-βελόνα με ακρίβεια στη σωστή θέση. Ακολουθεί τοποθέτηση της ειδικής αυλοφόρου βίδας πάνω από τον οδηγό.
Η διαδερμική οστεοσύνθεση δεν γίνεται για κοσμητικούς λόγους. Η τεράστια συμβολή της έγκειται στο ότι αποφεύγουμε να ανοίξουμε την άρθρωση και να αφαιρέσουμε άθελά μας την όποια ελάχιστη αιμάτωση έχει διατηρήσει το σκαφοειδές. Έτσι, η διαδερμική οστεοσύνθεση είναι βιολογική, σέβεται τους πέριξ του οστού ιστούς και αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες να κολλήσει το κάταγμα.
Συντριπτικά κατάγματα σκαφοειδούς
Τα συντριπτικά κατάγματα, τα κατάγματα με μεγάλη παρεκτόπιση και τα κατάγματα του εγγύς πόλου του σκαφοειδούς αντιμετωπίζονται εξαρχής χειρουργικά. Η χειρουργική θεραπεία συνίσταται στην ανοικτή ανάταξη και οστεοσύνθεση (ανακατασκευή) του κατάγματος, με ειδικό κοχλία (βίδα), που προκαλεί συμπίεση και σταθεροποίηση του κατάγματος.
Με τον τρόπο αυτό, το κάταγμα σκαφοειδούς αποκαθίσταται ανατομικά και αποφεύγονται μελλοντικές καταστροφικές για την άρθρωση επιπλοκές (αρθρίτιδα πηχεοκαρπικής). Επιπλέον, σε περιπτώσεις μεγάλης οστικής συντριβής, απαιτείται λήψη μοσχεύματος από τον ίδιο τον ασθενή και τοποθέτησή του στην περιοχή του κατάγματος.
Το μόσχευμα λαμβάνεται από το χέρι (κερκίδα) ή τη λεκάνη (λαγόνιο) του ίδιου του ασθενούς και βοηθάει στην αποκατάσταση του μήκους και της μορφολογίας του οστού. Μετεγχειρητικά, ο ασθενής χρειάζεται νάρθηκα σκαφοειδούς για 6-8 εβδομάδες.
Θέλετε να μάθετε περισσότερα;
Καλέστε μας στα 2410 256 888 – 6945 202 746 ή στείλτε email στο info@polonyfisortho.gr.